среда, 17. децембар 2014.

Kandidovanje Lukača, Dodikov strah od letenja

 
Piše: Slobodan Vasković

Milorad Dodik je prije nekoliko dana lično naredio vrhu MUP-a RS da ne smiju ni pod kojim uslovima sarađivati sa Agencijom za istrage i zaštitu (SIPA) niti učestvovati u zajedničkim akcijama, koje se tiču privrednog i organizovanog kriminala.

Dodik je to naložio Radislavu Jovičiću, Gojku Vasiću i još nekolicini visokih funkcionera MUP RS.

Nije prvi put da Dodik donosi takve odluke, ali ranije je bio politički mnogo jači. Danas nije ni blizu te snage.

Dodikova naredba je posledica straha zbog saznanja da bi SIPA (čak i sa Goranom Zupcem na čelu) mogla da sprovede nekoliko akcija hapšenja organizovanih kriminalnih grupa, među kojima su i tajkuni RS. Dodik ne bi bez ikakvog razloga izdao ovakvu naredbu. (Razlog je istraga o kriminalnim radnjama Radovana Samardžije, bivšeg direktora Robnih rezervi RS i Dragana Vasiljevića, vlasnika „Farmlanda“).

Nije to jedini njegov strah; Mnogo ih je, posebno do nadolazećih događaja, koje će gotovo sigurno izazvati opšta besparica i beznađe. Najveći broj građana RS odavno je prekoračio donju granicu siromaštva i zagazio u bijedu.

Dodik se boji njih, ali se boji i svojih unutarstranačkih protivnika. Prije svih Igora Radojičića, koji ga potpuno ignoriše, i Slobodana Gavranovića, koji odbija da podnese ostavku na poziciju gradonačelnika Banjaluke.

Riječju, Dodik je jedan prestrašeni čovjek; Nekadašnji div, koji je skinut na nivo političkog patuljka i plaši se svega što slijedi.

politička izgubljenost
Samo neko takav mogao je iznjedriti prijedlog da Dragan Lukač, šef Komunalne policije Banjaluka i nekadašnji šef Specijale MUP RS, bude kandidat za novog ministra unutrašnjih poslova.

Lukačevo kandidovanje za poziciju prvog čovjeka MUP-a RS, krunski je to dokaz potpune političke izgubljenosti Milorada Dodika, njegovog ogromnog straha od nadolazećih događaja, ali i spremnosti da se pokuša obračunati sa svima, koje smatra protivnicima.

Dodik i njegova Crna frakcija SNSD-a napravili su još jedan korak ka svom kraju, jer kandidovanje Lukača za poziciju ministra unutrašnjih poslova, potez je očajnika, koji pogrešno smatra da će većom represijom uspjeti da sačuva vlast. A Lukač znači samo jedno - represiju bez ograničenja.

On nema nikakve sposobnosti da MUP RS učini ponovo institucijom od ugleda, ali itekako ima znanja da ga stopostotno dovede do pozicije Dodikove falange. I do pesnice uperene protiv njegovih protivnika.

loša analitika i još gori analitičari
Kandidovanje Lukača nije samo dokaz navedenog, već i postojanja Savjeta za zaštitu ustavnog poretka RS, koji nikada zvanično nije osnovan, ali djeluje duže od godinu dana.

Jedan od članova tog paratijela, koji već mjesecima kroji bezbjednosnu politiku MUP-a RS i ostalih parastruktura, koje čine Dodikov štit, jeste Predrag Ćeranić, bivši debeovac i neostvareni ministar policije i šef OSE. Član tog paratijela je i Radovan Grajić, nekadašnji DB-ovac i sadašnji član Gradskog odbora SNSD-a Banjaluka.

Ćeranić je ispodprosječan bezbjednjak, a krase ga tri osobine: Analitika mu je veoma loša; Ne može da se izdigne iznad situacije, već uvijek nastupa subjektivno/navijački i uvijek priča ono što se od njega očekuje da kaže, odnosno ono što bi drugi od njega željeli da čuju. Grajić nema pojma ni o čemu, osim o nezakonitim poslovima.

Očito su oni procijenili da se na Radislava Jovičića ne može računati u obračunu sa Sipom, sa unutarpartijskim neistomišljenicima, u slučaju velikih socijalnih nemira, koji se očekuju na proljeće (zbog kataklizmične finansijke situacije u RS), ali ni u planiranim obračunima Režima sa svojim kritičarima.

Posebno sa onim iz redova SNSD-a! Jer, Lukač se dovodi da napravi, primarno, „krvoproliće“ unutar vodeće stranke Režima. (Neka se pripremi Gavranović!!!). Bonus je zahvatanje u redove Druge strane.

pobuna Specijale udar na Jovičića
Jovičić, koji je bio velika policijska nada, odlazi „polomljene kičme“. Nema besplatnog ručka sa Dodikom, valjda je to konačno naučio.

Dodik je doveo Jovičića da mu malo opere obraz, nakon što je Stanislav Čađo svojim neznanjem potpuno rasturio MUP RS. Jovičić je uspio, koliko toliko, da poveže konce unutar policije, ali nikada njom nije u potpunosti ovladao. Takođe, ovih godinu i po dana nije uspio sprovesti nijednu kvalitetniju istragu oko privrednog kriminala, već je, po tom pitanju, ostao potpuno benigan. Benigan je bio i po pitanju zahtjeva da nasrne na opoziciju, što se Dodiku nije dopalo. Zato ga i sklanja.

Još 15. novembra ove godine, u tekstu „PobunaSpecijale: Dodikov udar na ministra Jovičića”, objavio sam da Dodik priprema njegovo rušenje, ali i da je Dragan Lukač najozbiljniji kandidat za njegovog naslednika. Tada je “u igri” bio i Petar Đokić.

Mjesec dana kasnije to se obistinjuje, što je potvrda da je Dodik, zajedno sa svojom ekipom “mislilaca”, pažljivo pripremao usekovanje Jovičićeve glave.

Jovičiću je zamjereno i da nije dovoljno snažno branio Željku Cvijanović u slučaju „Dva Papka“ (kupovine dva poslanika opozicje), što je nonsens. Jovičić je saopštio Dodiku da je njen glas na snimku i da je snimak autentičan.

zatvaranje Kruga
Interesantno je i sledeće: Tokom raskola u SDS-u 1997. godine, Lukač je stao na stranu Biljane Plavšić. On je tada spasio Plavšićevu od Dragana Kijca, ministra policije SDS-a.

Te 1997. i Predrag Ćeranić je podržao Plavšićevu, kao i Radovan Grajić. Ćeranić je tada bio visoki funkcioner DBRS, a Grajić je bio u banjalučkom DB-u. Grajić je sada član Gradskog odbora SNSD-a, a Ćeranić Dodikovog Savjeta.

Krug je zatvoren. 


S tim, što Krug kaže da je Milorad Dodik sada vlast i potpuno je preuzeo politiku SDS-a iz 1997. godine

Jednostavnije rečeno, Dodik i njegova Crna frakcija SNSD-a su danas ono što je SDS bio 1997. godine. U vrhu SDS-a, prije sedamnaest godina su mislili da su nepromjenjivi, ali im se desila Plavšićeva; I Dodik je donedavno mislio da je nesmjenjiv, ali se poslednjih mjeseci vidno uplašio Igora Radojičića i mogućnosti da njegov potpredsjednik odigra rolu Plavšićeve.

Otud Lukač kao kandidat za ministra, a što se tiče Ćeranića i Grajića, riječ je o osobama koje bi učinile sve za komad vlasti. I to sve najgore.

ubistvo Novice Lukića
Lukač ima ogromnu mrlju u svojoj karijeri - to je ubistvo Novice Lukića, rođenog brata Haškog optuženika Milana Lukića.

Pripadnici Specijalne policije MUP RS ubili su Novicu Lukića 18. aprila 2004. godine u njegovoj kući u Višegradu, u akciji koja je organizovana kako bi se uhapsili Milan i Sredoje Lukić.

Dvojac nije uhapšen, ali je Novica Lukić, za kojim nije bilo potrage, ustrijeljen.

Lukač nije bio u Višegradu, jer te kobne noći, kako je zvanično saopšteno, nisu mogli poletjeti helikopteri iz Banjaluke. Ministar unutrašnjih poslova tada je bio Zoran Đerić, a direktor policije Radomir Njeguš.

Svi akteri ovog slučaja su oslobođeni u sudskim procesima koji su uslijedili, Dragan Lukač podnio je ostavku, ali je zauvijek ostala velika mrlja na njegovoj karijeri, jer nikada do kraja nije razjašnjeno šta se desilo te kobne noći. Nakon toga, Lukač je postao je sef Komunalne policije u Banjaluci.